Samochód stojący na parkingu jest szczególnym przypadkiem, bo trudno mówić o teorii ruchu gdy samochód nie przemieszcza się :-). Mimo to warto bliżej przyjrzeć się temu co dzieje się z samochodem gdy stoi w miejscu – zwłaszcza, że w pewnych warunkach siły statyczne mogą powodować ruch (o czym nie raz mieli okazję przekonać się nieszczęśnicy, którzy zapomnieli zaciągnąć hamulec ręczny parkując na pochyleniu drogi).
Zgodnie z rysunkiem:
na stojący pojazd na drodze poziomej działa siła ciężkości G i rekacje podłoża Zp i Zt w punktach styku kół z nawierzchnią drogi. Siła ciężkości G przyłożona jest w punkcie S zwanym środkiem ciężkości samochodu. Reakcje Zp i Zt równoważą działanie siły G i dlatego samochód nie porusza się. Gdy środek ciężkości G leży dokładnie pomiędzy osią przedią i tylną (a=b) obciążenie na poszczególne osie samochodu rozkłada się równomiernie (czyli dokładnie po połowie).
Gdy środek ciężkości S nie leży symetrycznie to obciążenie poszczególnych osi można wyliczyć z zależności:
Sytuacja komplikuje się gdy samochód znajduje się na pochyłości:
Siła ciężkości zawsze skierowana jest pionowo w dół, jednakże przy pochyleniu samochodu można ją rozłożyć na dwie składowe – prostopadłą i równoległą do nawierzchni drogi. Składowa prostopadła Gsinα powoduje dociskanie samochodu, a składowa równoległa Gcosα wymusza zsuwanie pojazdu.
Układając równania równowagi momentów względem punktów A i B możemy wyznaczyć reakcje Zp i Zt:
A na podstawie zależności geometrycznych reakcje styczne Xp i Xt:
Powyższe obliczenia są w znacznym stopniu uproszczone (samochód potraktowany został jako sztywna bryła) i nie uwzględniają wielu czynników występujących w rzeczywistości np. tego, że opona styka się z nawierzchnią drogi na pewnej powierznchni (a nie w punkcie).